Zaledwie kilka dni temu mogliśmy obchodzić już 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Jak wiemy z historii Polski, była to największa zbrojna akcja podziemia w Europie okupowanej przez Niemców. Z uwagi na decyzję Dowódcy AK gen. Tadeusza Komorowskiego, miała swój początek pierwszego sierpnia 1944r. Podczas kolejnych 63 dni powstańcy staczali walkę, której to ideą była Polska niezależna, wolna od niemieckiej okupacji a także władczości sowieckiej. Na podstawie szacunków, około 16 tysięcy osób zostało pozbawionych życia w trakcie walki o stolicę, zaś rannych zostało dwadzieścia pięć tysięcy osób, w tym ponad sześć tysięcy ciężko rannych. Mało tego, około 30 % osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary mordów dokonywanych poprzez policyjne formacje niemieckie a także wojskowe. Definitywnie największe natężenie zbrodni na ludności cywilnej nastąpiło podczas 2 pierwszych tygodni sierpnia 1944 - kiedy działał rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Jednakże, pomimo bezgranicznego poświęcenia i nieprzeciętnego bohaterstwa żołnierzy AK, i "zwykłych" osób cywilnych - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, bezsprzecznie powinno się dbać o pamięć a także odwagę ludzi biorących aktywny udział w walkach i oddać im szacunek, bo przecież dzielnie walczyli o godność i wolność człowieka. W następstwie tego nie tylko w ten 1 dzień w roku, ale i raz na jakiś czas zatrzymać się na moment w tym pędzie życia codziennego i uświadomić sobie, jak wiele poświęceń i wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tych trudnych czasach i w jak bohaterski sposób pokazywali swoją determinację, odwagę, heroizm oraz chęć jednoczenia się. W tym momencie nietrudno jest nieobiektywnie oceniać tych ludzi, ale nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zdecydowanie innych czasach niż my. Warto jeszcze obeznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać większą ilość szczegółów, które są również istotne i potrafią odmienić nasze postrzeganie niemalże diametralnie. Okażmy swoją empatię oraz respekt.